گفت‌وگو با فاطمه بختیاری نویسنده رمان «آتیش پاره» نامزد بخش رمان نوجوان بیست و یکمین جشنواره ادبی شهید حبیب غنی‌پور
… زهرا نوجوانی پر جنب‌وجوش است که در ایام جنگ تحمیلی در روستایی زندگی می‌کند. همسایه‌شان پیرزنی به نام مش طلعت است که پسرش جعفر، به جبهه رفته است. زهرا نامه‌های جعفر را برای مش طلعت می‌خواند و در عوض عسل می‌گیرد. جعفر دائم به جبهه می‌رود و زخمی برمی‌گردد و به همین خاطر مردم روستا اسمش را رزمنده همیشه زخمی می‌گذارند. این چند سطر فرازهایی از توصیفاتی است که برخی رسانه‌های حوزه کتاب و کتاب‌خوانی درباره کتاب «آتیش پاره» فاطمه بختیاری نوشته‌اند. به بهانه نامزد شدن کتاب «آتیش پاره» در بخش رمان نوجوان بیست و یکمین جشنواره ادبی شهید حبیب غنی‌پور، با نویسنده باذوق این کتاب گفت‌وگوی کوتاهی انجام داده‌ایم که می‌خوانید.
- لطفاً خودتان را مختصراً معرفی کنید و از سوابقتان در حوزه نوشتن و رمان بگویید.
فاطمه بختیاری، ساکن قم و دارای مدرک کارشناسی ادبیات فارسی هستم. قریب به ۲۰ سال است که در زمینه داستان‌نویسی برای مخاطبین کودک و نوجوان می‌نویسم و نتیجه سال‌ها نوشتن و ممارستم با یادآوری این نکته که هنوز هم دانش‌آموز این رشته هستم، بیش از ۵۰ عنوان کتاب است که از سوی ناشران مختلف به چاپ رسیده است.
- آن‌گونه که در خبرها خوانده‌ایم، رمان آتیش پاره بی‌ارتباط با خاطرات شخصی خودتان نیست، در مورد آن کمی توضیح دهید.
رمان آتیش پاره در مورد دختری است که در زمان جنگ در روستا زندگی می‌کند و نامه‌های رزمنده‌ای را که همسایه آن‌هاست، برای مادر آن رزمنده می‌خواند. ایده این کتاب را از یکی از خاطرات خودم گرفته‌ام و به آن پرو وبال داده‌ام که نهایتاً به یک کار طنز تبدیل شد و چون برای خودم خیلی شیرین بود، تصمیم گرفتم رمانم را در قالب طنز به زبان قلم بیاورم. این کتاب در سال ۱۳۹۹ منتشر شده و تا جایی که اطلاع دارم در جشنواره دیگری انتخاب و یا معرفی نشده است و فقط نام آن در لیست کتاب‌های لاک‌پشت پرنده انتخاب و اعلام شده است.
- با جشنواره ادبی شهید حبیب غنی‌پور تا چه حد آشنا هستید؟ اگر نکته‌ای در خصوص این جشنواره در ذهن دارید برای خوانندگان و مخاطبان این گفت‌وگو بیان فرمایید.
در مورد جشنواره ادبی شهید حبیب غنی‌پور، من هم مانند بقیه نویسندگان و در این چند سال گذشته از برگزاری و روند داوری‌های آن و نتایج و کتاب‌هایی که انتخاب شده‌اند، زیاد شنیده‌ام.
خوبی این جشنواره‌ای است که جدای از این‌که وابسته به‌جایی نیست، جشنواره‌ای مردمی است و خوشبختانه بدون دسته‌بندی‌ها و غرض‌ورزی‌هایی که متأسفانه برخی اوقات در پشت و نهان جشنواره‌های ادبی وجود دارد، برگزار می‌شود. جشنواره‌ای که خیلی ساده و بی‌تکلف کتاب‌ها را به مخاطبین و جامعه ادبی معرفی می‌کند. این در حالی است که وقتی من به‌عنوان مخاطب کتاب‌های معرفی‌شده جشنواره را می‌خوانم، می‌بینم که کارهای قابل قبولی است و آثاری معرفی شده‌اند که ازلحاظ ادبی به استانداردها نزدیک است. این کارها وقتی به مخاطبان کودک، نوجوان و بزرگ‌سال معرفی می‌شود، حتماً یک اطمینان خاطری ایجاد می‌کند و مخاطب با خواندن این آثار متوجه می‌شود که این جشنواره کتاب‌هایی را انتخاب و معرفی می‌کند که قابل‌قبول و برای مخاطبان مفید است.
در مورد برپایی جشنواره نظر خاصی ندارم و آن‌گونه که دورادور خبر دارم، مسئولین جشنواره افراد آگاهی هستند و امور جشنواره را چه سال‌های قبل و چه در دوره همه‌گیری کرونا خوب مدیریت و تمشیت کرده‌اند. امری که نشان داده است به‌خوبی قادر به انجام امور جاری آن هستند و به همه آن‌ها خدا قوت می‌گویم. امیدوارم ویژگی مردمی بودن این جشنواره را حفظ کنند و به‌دوراز هیاهوهای غیرادبی، کاری را که در پیش‌گرفته‌اند، استمرار بخشند.
- در پایان اگر نکته دیگری هست که می‌خواهید با متولیان جشنواره در میان بگذارید، می‌شنویم.
به‌عنوان نکته پایانی، مایلم بگویم، خوب است که دست‌اندرکاران جشنواره توجه خاصی به آثار نویسندگان «اثر اولی» داشته باشند. در طول چندین سالی که به نوشتن مشغول هستم، نویسندگان با استعدادی را دیده‌ام که کارهایشان را چاپ کرده‌اند، اما چون آن توجهی که باید، نسبت به این کارها مبذول نشده است و آن امیدواری که لازمه چنین کار سختی است، به وجود نیامده است، این عزیزان که بعضاً هم استعدادهای سرشاری در زمینه نویسندگی دارند، از ادامه کار نوشتن به دلایل مختلف بازمانده‌اند. اگر جشنواره بتواند بخشی را به‌عنوان نویسندگان «کتاب اولی» در گروه‌های مختلف جشنواره ایجاد کند، کار خوب و تأثیرگذاری خواهد بود. به‌نحوی‌که بتواند کسانی را که کتاب اول خود را منتشر کرده‌اند و از حداقل‌های لازم برای یک کار استاندارد برخوردار هستند، آن‌ها را تشویق و به جامعه ادبی معرفی کند. کاری که یقیناً باعث امیدواری و ماندن این نویسندگان تازه‌کار در این میدان و در حیطه نوشتن و باعث معرفی آنان به جامعه ادبی کشور شده و بسیار مفید و مؤثر خواهد بود. در پایان از بابت وقتی‌که برای این گفت‌وگو در اختیارم قرار دادید، سپاسگزارم.