گفت‌وگو با محمد محمودی نورآبادی نویسنده «به نقش گلیم» و نامزد بخش رمان نوجوان جشنواره
امسال در بیست و یکمین جشنواره ادبی شهید حبیب غنی‌پور، در بین ۱۴ نامزد اعلام‌شده در گروه‌های کودک، رمان نوجوان و رمان بزرگ‌سال، آثاری وجود دارد که موضوعشان ایثار و دفاع و به‌طور خاص «مدافعان حرم» است. یکی از این آثار کتاب «به نقش گلیم» نوشته محمد محمودی نورآبادی است که نامزد بخش رمان نوجوان این جشنواره شده است. به همین بهانه گفت‌وگوی کوتاهی با این نویسنده موفق و خوش‌ذوق انجام داده‌ایم که می‌خوانید.
- آقای محمودی، لطفاً کمی خودتان را معرفی و از دیگر آثارتان بگویید.
محمد محمودی نورآبادی هستم، شاعر، نویسنده و روزنامه‌نگار. متولد ۱۳۴۹ در مهرنجان شهرستان نورآباد ممسنی استان فارس.
تاکنون ۲۲ اثر اینجانب منتشر شده است که این آثار ازجمله دو کتابم یعنی «خنده زار» و «رنج» چند سال قبل در جشنواره شهید حبیب غنی‌پور حائز رتبه شده‌اند. یک دوره دیگر هم خداوند توفیق داد و به‌اتفاق زنده‌یاد احمد بیگدلی و جناب آقای محمد شجاعی داوری بخش بزرگ‌سال این جشنواره را بر عهده داشتیم.
از این ۲۲ اثری که تاکنون چاپ شده است، سه اثر با موضوع داستان انقلاب است، ضمن این‌که عمده آثارم در قالب رمان و خاطره با موضوع دفاع مقدس هستند. کتاب «به نقش گلیم» نیز جز پنج کاری است که با موضوع سوریه نوشته‌ام. این کتاب اخیراً در جشنواره «پاسداران اهل قلم» و در بخش رمان نوجوان حائز رتبه شد و الحمدالله در جشنواره ادبی شهید حبیب غنی‌پور هم موردتوجه واقع شده است که باید از این فرصت استفاده کنم و از دبیر، داوران، متولیان و برگزارکنندگان این جشنواره قدرشناسی و تشکر کنم.
- به نقش گلیم! چه نام زیبا و جذابی، لطفاً در مورد این کتابتان هم توضیح دهید.
در مورد کتاب «به نقش گلیم» که در حال حاضر کاندیدای دریافت جایزه جشنواره شهید غنی‌پور است، باید بگویم که این اثر یک رمان نوجوان است که در سال ۱۳۹۹ در انتشارات شهرستان ادب چاپ و منتشر شد.
من در طول بحران سوریه و بعدازآن سفرهای مختلفی به آن کشور داشتم که در دو سفر پربار، شمال تا جنوب و جنوب شرق (به‌جز منطقه ادلب) را که در اختیار تروریست‌ها بود، گشتم.
ماحصل این سفرها نگارش پنج کتاب در مورد سوریه شده است که چهار اثر آن در قالب رمان و خاطره و داستان برای مخاطب بزرگ‌سال بوده و کتاب «به نقش گلیم» در قالب رمان نوجوان نوشته و منتشر شده است، گر چه بزرگ‌سالان هم از خواندن آن لذت می‌برند.
ماجرای داستان هم در ایران و سوریه اتفاق می‌افتد و شخصیت داستان یعنی احمد، در اقلیمی خاص در ایران و در منطقه زاگرس ماجراهای خودش را شروع می‌کند و در کنار آن ماجراها، این شخصیت در کشور سوریه برای دفاع از حریم و حرمت و شرافت انسان‌ها می‌جنگد. در کنار این شخصیت، با شخصیتی به نام سمیر در سوریه آشنا می‌شویم که پدرش در جبهه تروریست‌ها فعالیت می‌کند و به همین دلیل سمیر در این سوی جبهه گیر افتاده است. به‌نحوی‌که نه می‌تواند به جبهه مقابل بپیوندد و نه راه فراری از موقعیت خودش را دارد. شخصیت ما یعنی احمد که درواقع یک مدافع است، سمیر را پیدا می‌کند در ادامه حاصل ارتباط احمد و سمیر، باعث اتفاق‌هایی به نفع مردم و انسانیت در این رمان می‌شود.
داستان «به نقش گلیم» که در جنوب حلب سوریه در جریان است، فرازوفرودهایی دارد که خوب است بیشتر توضیح ندهم و مخاطبان گرامی کتاب، خودشان این داستان را مرور و دنبال کنند.
اما جاندارترین جای قصه همان‌جایی است که سمیر محل دفن یا زنده‌به‌گور کردن ۱۹ دختر سوری را نشان می‌دهد که پدرش آن‌ها را در یک زیرزمین به اسارت گرفته بوده است. به گواه و ادعای سمیر قرار بر این بوده است که این دختران نوجوان را از کشور سوریه به مقصد یکی از کشورهای عربی خارج کنند. احمد قصه ما آدرس آن محل را می‌گیرد و با توجه به حدسیات سمیر که حاکی از زنده‌بودن آن دختران در زیرزمین موردنظر است، به‌اتفاق سمیر به آنجا می‌روند تا آن‌ها را نجات دهند و…
- شما از آشنایان و برگزیدگان جشنواره شهید حبیب غنی‌پور در سال‌های گذشته هستید، نظرتان در مورد این جشنواره چیست؟
به گمانم من می‌توانم در خصوص جشنواره شهید حبیب غنی‌پور قضاوت منصفانه‌ای داشته باشم، چون در جشنواره‌های مختلفی مانند جشنواره کتاب سال دفاع مقدس، جشنواره داستان انقلاب و جشنواره‌های دیگری مقام کسب کرده‌ام و حلاوت انتخاب کتاب‌هایم را در جشنواره‌های مختلفی چشیده‌ام، اما شیرینی کسب رتبه در جشنواره ادبی شهید حبیب غنی‌پور به دلایلی که عرض می‌کنم، چیز دیگری است.
اول این‌که جشنواره شهید حبیب غنی‌پور خاستگاه مسجدی دارد و این اتفاق در مسجد رخ داده است.
دوم این‌که نام یک شهید نویسنده بر روی این جشنواره است که در نوع خودش اتفاق بزرگی است.
و سوم این‌که مردمی‌ترین جشنواره ادبی کشور است که توسط مردمی که با مسجد و ایثار و شهادت مرتبط هستند، حمایت برگزار می‌شود.
این کار واقعاً اتفاق بزرگی است که با همه مشکلات و کمی‌ها و کاستی‌های موجود، این جشنواره در آستانه برگزاری بیست و یکمین دوره خودش است و از این نظر هم باید این جشنواره را خیلی متفاوت و متمایز دید.
به نظرم خوب است که از این فرصت استفاده و از استاد امیرحسین فردی هم یاد کنیم، فردی بزرگواری که پدر داستان انقلاب بود و به‌تمام‌معنا دغدغه داستان انقلاب را داشت و هم از بانیان و بنیان‌گذاران جشنواره ادبی شهید غنی‌پور بودند.